Hala ere, praktika hau arraste-ontzi eta arraste arrunten banku finkoarentzat gordeta zegoela zirudien, banku mugikorra “jauntxoentzako gauza bat” zirudien -itsasoko iolak askoz garestiagoak eta konplexuagoak ziren-.

Eta gauz garrantzitsuenak normalean modu inozo batean hasten direnez, arrauna praktikatzen zuten lagun on osatutako talde batek (Amaikak-Bat-en eta gero Jolastokieta Klubean -azkenean desegin zen-), hain ondo pasatzen zuten, haien dibertsioa serio hartzea erabaki zuten. Horrela, Donostia Udalaren estropadetan Elkano Trofeoa garaipen sonatua lortu zuten bere Mendeurreneko ospakizunetan.

Baina gure lagunek hainbat oztopo topatu zituzten bidean: lasterketa antolatzaileak ez izateak ez zion inolako jarraitutasunik eskaini beren pasioari, beraz, itsasoko iolaren erabilerara dedikatzea aukeratu zuten, praktikek nazio mailan ez ezik nazioartean ere aukerak eskaintzen zituzten eta. Lagun taldearen ilusioa asko handitu zen: azkenean estropada gehiagoetan parte hartu zezaketen!

Iola eskuratzeko zailtasun izugarria egiaztatu ondoren, gure lagunek ez zuten ahaleginari uko egin: beraiek eraikitzea erabaki zuten! Aurretik izandako esperientziatik abiatu ziren, eta “Askatasuna”, “Euskotarrak” eta “Nai-Degu” batelak eraiki zituzten. Ilusio handia izan arren, ez zuten beharrezko informazioa edo plan egokirik, beraz, haien azken egintza, “Euskotarra” iola, gabarra bezala funtzionatu zuen eta bere lehen emanaldia ez zen nahi zuten bezain bikaina izan.